De krant heeft ook sterke hoofd­redacteuren gehad. De belangrijkste was misschien wel Joop Lücker, die het katholieke clubblaadje na de oorlog in een mum van tijd uitbouwde tot een massamedium.

De Volkskrant bleek door de jaren heen goed in staat om zich in de lezers te verplaatsen en bleef ook naar anderen kijken om bij te leren. De digitalisering stelt de krant nog beter in staat om te begrijpen wat de lezers van ons willen. Data-experts kunnen heel precies meten wat ze lezen en wat niet en dankzij sociale media weet de redactie ook precies wat ze ervan vinden.

De wetten van Darwin zijn ook op kranten van toepassing. Zij die zich het snelst aanpassen aan veranderende omstandigheden, hebben de grootste kans om te overleven. Maar een krant moet geen meeloper zijn die zich naar de laatste mode voegt. Een redactie heeft een hart nodig, moet weten waarom ze uiteindelijk op aarde is.

Houd het hoofd koel en het hart warm, is het motto waaronder wij ons werk doen. Daarachter ligt ambitie om bij te dragen aan een gezonde samenleving waar mensen op een prettige manier met elkaar omgaan. Als er een constante is in de geschiedenis van de krant, dan is het dat ze altijd de democratie heeft proberen te versterken, door ervoor te zorgen dat het maatschappelijke debat over de echt belangrijke kwesties ging, op basis van goede informatie en goede argumenten. Dat iedereen zich gehoord voelt ook, zodat de samenleving niet uit elkaar groeit.

In de eerste jaren deed de krant dat door de lezers de juiste standpunten voor te schotelen. De laatste decennia doet ze dat vooral door hen zo goed mogelijk te informeren zodat ze zelf een standpunt kunnen bepalen.

Toen de Volkskrant werd opgericht, was de toen nog prille democratie - het algemeen kiesrecht was in 1919 ingevoerd - kwetsbaar. De oprichters waren vooral bang dat de katholieke arbeiders in handen van de communisten werden gedreven. Later kreeg de angst voor het fascisme de overhand.

Nu is de democratie opnieuw in het gedrang. In de VS, in Oost-Europa, maar ook hier. Het is niet voor niets dat er buitengewone belangstelling is voor het interbellum: opnieuw is er angst dat de extremen de macht grijpen. De missie van de Volkskrant om de democratie te beschermen, is daarmee minstens zo belangrijk als in 1921. De krant kan er nog eeuwen mee vooruit.